Miriam van Tilburg

Een beeldend kunstenaar heeft een sterke intrinsieke motivatie nodig om te kunnen functioneren. Welke methode van zelfdiscipline passen hedendaagse kunstenaars toe? Hebben ze behoefte aan externe beloningen en straffen? Of is hun eigen schuldgevoel de stimulans voor hun motivatie?

De in 1980 in Sint Odiliënberg geboren kunstenaar Mirjam van Tilburg (genomineerd voor de Parkstad Limburg Prijs 2008) interviewde diverse kunstenaars over hun intrinsieke motivatie, zelfdiscipline, structurering van dagritme en indeling van de werkruimte. De observaties en citaten, die volgen uit dit interview, toonde ze in de ruimte van Hedah.
  

Miriam van Tilburg

Centraal in de presentatie stond het fictieve toevluchtsoord ‘Disciplinary Residence’ – een op locatie vervaardigde maquette van een afgelegen artist-in-residence gericht op het vergroten van zelfdiscipline. De basisstructuur van het bouwsel was geënt op Camiel van Winkels essay De mythe van het kunstenaarschap, waarin diverse kunstenaarstypen worden onderscheiden. De huisregels en de indeling van de ruimtes waren gedistilleerd uit interviews met kunstenaars.

Disciplinary Residence vormde de visuele vertaling van een jarenlang onderzoek, waarin educatie en hedendaagse kunst elkaar raken. Het beeldende werk van Van Tilburg, die tevens les geeft aan de Rotterdamse Willem de Kooning-academie, is gericht op leren. In haar kunst onderzoekt ze structuren van opvoeding en normalisering, waar ze als docent buiten probeert te treden. Qua thematiek sloot Disciplinary Residence nauw aan bij de tentoonstelling van Lengerer (zie hierboven), die zich eveneens toespitste op het bloot leggen van de onderlinge verwevenheid tussen kunstenaarschap en kindertijd / educatie / disciplinering.

Miriam van Tilburg

link: http://www.mirjamvantilburg.nl/